Zijn met wat er is ….!

Graag wilde ik verder schrijven over mijn ‘Nature Quest’ (deel 3) maar voel ik dat er een gevoel aan de oppervlakte zit wat ik graag met jullie wil delen!

Zo vaak heb ik deze zin ‘zijn met wat er is…’, gezegd in de afgelopen tijd. Maar hoe blijf ik bij dat wat er is, wanneer ik daar helemaal niet wil zijn?

Hoe blijf ik in dit moment, haal ik mezelf iedere keer terug naar blijven bij wat er is, laat ik me niet meevoeren door gedachten?

Ik wil het juist zo graag snappen. Ik wil het hoe en waarom weten, duidelijk maken voor mezelf, helderheid.

Maar wat als het snappen pas veel en veel later komt en dit het dan toch is waar ik het op dit moment mee moet doen?

Hoe ben ik er dan voor mezelf, waar durf ik te vragen? Aan mezelf maar ook aan anderen. Houd ik mijn eigen hand vast, zoals ik dat altijd bij en voor iemand anders ook gedaan heb? Bied ik mezelf mijn eigen schouder en luisterend oor, gun ik mezelf rust en ruimte om helder te laten worden welke richting ik op wil? Laat ik me meevoeren of blijf ik bij wat is?

In alle rust voel ik dat wat ik niet wil voelen en ervaren, ik ben er gewoon maar even mee.

Voel ik wat het met me doet zonder dat ik het direct op wil lossen of uit wil zoeken.

Zonder dat ik er een betekenis aan geef of dat het een vaste vorm krijgt.

Ben ik met dat wat ik nu ervaar, zonder naam of beeld. Gewoon, helemaal zoals het is.

Lief zijn voor mezelf, luisteren naar wat ik nu nodig heb, ruimte geven aan gevoelens en emoties.

Zijn met wat er is … ooh zo makkelijk gezegd, maar soms zo moeilijk om te doen!!!

Lieve JIJ, wees met wat er is en weet dat er zo velen met jou zijn!!!