Pijnlijk, ik raak haar langzaam kwijt ... mijn 'kindzijn' verdwijnt.
Anticiperende rouw
Zoveel verschillende soorten van rouw... een hele module hebben we besteed aan rouw bij de opleiding Holistisch therapeut. 'Het aanvaarden van de werkelijkheid van verlies, het ervaren van de pijn van het verlies, het aanpassen van een leven waarin de overledene ontbreekt, emotioneel een plaats geven aan de overledene en je eigen draad weer oppakken van je leven ... ', maar wat als je in je omgeving elke dag geconfronteerd met stukjes verlies?
Verlies van wat iemand (jouw dierbare) kan in het dagelijks leven. Werken, boodschappen doen, eindje lopen, samen muziek luisteren, herinneringen ophalen, oppassen op de kleinkinderen. De dagelijkse dingen ... waardoor je contact minder wordt. Rollen verdwijnen, veranderen en het contact met die ander wordt anders en op den duur het echte contact ook minder. Sommige dingen kun je niet meer samendoen.
Als je van zo dichtbij meemaakt dat een dierbare zijn of haar gezondheid verliest voel je veel verdriet en onmacht. Dan rouw je om het verlies van de persoon die hij of zij was en van jullie leven en activiteiten samen. Dit is rouw bij leven, ook wel anticiperende rouw.
Onbegrip
Maar hoe kun je dan rouwen als iemand er nog is? En begrijpt iedereen dat of sta je daar alleen in en geeft het een gevoel van eenzaamheid? Soms kan dit nog zwaarder aanvoelen dan belast zijn met zorgtaken of het gebrek aan praktische steun. Want waar ga heen met je steeds wisselende emoties over de ervaringen die je hebt? En wat zijn hier de gevolgen van, op je relatie met je dierbare, op jouw eigen gezondheid en op wie jij bent.
We rouwen allemaal anders en het kan zijn dat je niet (helemaal) herkent of begrijpt waarom iemand op een bepaalde manier reageert, of waar emoties vandaan komen. Verlies beïnvloedt vaak onderlinge relaties. En daar komt ook de verschillende manier van rouwen nog bij.
Meer dan verdriet
Rouwen is meer dan verdriet hebben. Boosheid, machteloosheid, schuldgevoel, eenzaamheid en nog zoveel meer emoties overvallen me. Mijn concentratie is verminderd, ben moe en heb soms ook echt fysieke pijn of klachten. En wat doe ik dan? Praat ik erover en uit ik mijn emoties, hou ik het bij me of zoek ik afleiding?
De dagen waarin jijzelf en je dierbare leven met verlies, wetende dat het niet meer beter wordt. Wat tot vragen leidt keuzes en emoties. Onze wereld verandert in nieuw terwijl ik de oude zo graag wil behouden.
Kennis van rouwen kan hierbij zeker helpen. Je herkent dan makkelijker wat er is, waarom iemand op een bepaalde manier reageert of welke emoties meespelen.
Maar makkelijker wordt het allemaal niet en ik luister naar wat je hebt meegemaakt en waar jij je druk over maakt. Ik haal adem en laat de spanning gaan ... leidt je af van je gedachten en maak het zacht, licht en liefdevol.