Wauw ... soms lees je net van die dingen die bij je resoneren. "Rouw gaat over liefde" en die liefde gaat niet over door de dood.
Maar als de liefde niet over gaat, gaat de rouw dan over? In mijn beleving gaat rouw niet over loslaten, maar over anders leren vasthouden.
Net als in mijn droom vannacht is mijn moeder nog heel erg hier, alleen niet meer belichaamd. Liefde is een eeuwige band en als ik met liefde aan haar denk, is ze er en hebben we verbinding.
Door mijn verdriet los te laten voel ik haar en verbind ik me met onze liefde.
Door me te verbinden via de liefde voel ik vrede in mezelf en maak ik contact met mezelf.
Dwars door het verdriet heen, voel ik de liefde, onvoorwaardelijke liefde, moeder, kind, kind moeder als in een oneindig teken 'infinity'. Dit stopt nooit.
Je kunt je concentreren op wat er mis is of ontbreekt, of je kunt ervoor kiezen je te concentreren op wat positief is.
Lichamelijk is ze er niet meer, maar ik 'weet' dat het goed gaat met haar en dus liggen er nog steeds goede tijden voor me in het verschiet, met veel andere mensen om van te houden - wanneer ik zoek naar wat positief is in mijn leven - en naar de dingen waar ik elke dag dankbaar voor mag zijn.
Door ervoor te kiezen om alleen aan de gelukkige herinneringen aan haar te denken, ben ik begonnen met mijn verdriet los te laten.
Daarmee trek ik ook meer positieve gebeurtenissen aan en kansen in mijn leven.
Leg ik mijn focus op waar ik van geniet, met wie ik graag samen ben en welke dromen ik heb voor de toekomst.
Het kost me tijd, maar het is mijn manier, de enige die ik ken. Lezen helpt en intussen zijn er honderden geruststellende boeken over het hiernamaals, die zonder enige twijfel aantonen dat het leven eeuwig is, en dat liefde de enige werkelijkheid is.
Ik wens je het allerbeste met jouw reis, het zal echt gemakkelijker worden. En natuurlijk ben je altijd welkom om een pad samen te lopen.
In liefde en licht!
