Balans

Hoe fijn is het om je dag te beginnen met een ritje op de fiets naar je werk door de groenzoom en het balij bos!

De hoek om, de groen zoom in schiet ik hardop in de lach om een rijtje ganzen in het water ... ze gaan in colonne door de sloot, het is echt een heel grappig gezicht. Ik zal maar zeggen vader of moeder gans voorop en alles en iedereen er achteraan. Het is zeker een rits van wel 30 ganzen achter elkaar aan.

Als ik voorbij de ezeltjes, het bruggetje over en langs de kassen rijd, staat er een auto aan de kant van het fietspad geparkeerd met op de zijkant "*****" brengt balans in de natuur.

Ik merk bij mezelf dat ik er wat van vind, 'de natuur in balans brengen'!

Wie zijn wij om te denken dat we de natuur in balans 'moeten' brengen? Moeten wij ons werkelijk overal mee bemoeien? Hoe vaak komen we er (later) niet achter dat het niet zo handig was of dat we bij voortschrijdend inzicht zeker niet deze keuze gemaakt hadden?

Want is die balans er al niet vanzelf, kunnen we niet juist een voorbeeld nemen aan de natuur? Hoe vaak hersteld de natuur uit zichzelf of past zich aan, aan wat er nu is? En moet alles dan altijd in balans zijn?

Mijn hoofd rolt door in 'mogen we ook uitschieters hebbben'?

Tenslotte kunnen we pas echt geluk voelen als we ook echt ellende hebben gevoeld. Een zin van mijn moeder toen zij niet zo lekker in haar vel zat schiet door mijn hoofd, 'ik zou willen dat ik niet zo gevoelig was' zei ze. Mijn antwoord daarop aan haar was 'dan zou je ook niet zo intens kunnen voelen hoeveel ik van je hou'!

Het zette haar aan het denken en dat was voor dat moment genoeg om 'balans' te kunnen voelen.

Maar wat is die balans dan, dat je door het leven kabbelt? Nooit eens een enorme berg hoeft te beklimmen of een diep dal door gaat?

En voelt balans voor jou hetzelfde als voor mij? Wat voor jou hoog of diep is, kan voor mij weer heel anders voelen.

Een fijn ontspannend, genietend van de natuur ritje op de fiets gaat subtiel over in ritje zelfreflectie en soms overtuigende gedachten. Hoe kijk ik naar dingen en hoe ga ik er mee om? Zie ik kansen of blijf ik hangen in teleurstelling ...?

Dat is denk ik de allerbelangrijkste vraag die ik mezelf stel, hoe ga ik om met dingen? Er kan je van alles overkomen, van kleine ogenschijnlijk onbelangrijke dingen tot aan trauma's.

En een trauma is in mijn beleving een overweldigende gebeurtenis waar je niet mee wilt omgaan. Het zijn niet de slechte dingen die je overkomen, maar wat er in jou gebeurt als gevolg van wat je overkomen is!

Zou je een hand in je rug willen, een sparringspartner, een luisterend oor... je bent van harte welkom om jouw pad samen met mij te lopen.

In liefde en licht!

Ik boek graag een sessie